Św. Dorota Męczennica . (III w.). Pochodziła z Cezarei Kapadockiej. Podczas prześladowań chrześcijan za czasów Dioklecjana została wtrącona do lochu. Tam ją bito i zmuszano do wyrzeczenia się wiary. Dodatkowo nakłaniały ją do tego dwie odstępczynie od chrześcijaństwa. Gdy nadal się opierała, została skazana na śmierć. W drodze na miejsce kaźni spotkała adwokata Teofila, znanego wroga chrześcijan. Ten widząc ją, zażartował, że uwierzyłby w Chrystusa, gdyby z nieba zesłano mu świeże kwiaty, a było to zimą. Wtem na placu straceń pojawiło się dziecko z koszem jabłek i pękiem świeżych róż. Dorota odesłała je Teofilowi. Ten poruszony nadnaturalnym zdarzeniem nawrócił się na chrześcijaństwo i wkrótce sam za to poniósł śmierć męczeńską. Św. Dorota jest patronką kwiaciarek i hodowców kwiatów Imieniny 6 lutego

Bł. Dorota z Mątowów . (1347-94). Pochodziła z Mątowów Wielkich spod Malborka. Jej rodzice byli osadnikami holenderskimi, osiedlonymi na Żuławach. W wieku 16 lat, zgodnie z wolą rodziców, wyszła za mąż za dużo od niej starszego gdańskiego płatnerza. Pożycie małżeńskie było dla niej trudne z powodu gwałtownego charakteru męża. Mimo to cierpliwie znosiła swój los. Z dziewięciorga dzieci zmarło ośmioro. Z czasem mąż zmienił swoje zachowanie. W 1384 r. małżonkowie pielgrzymowali do Akwizgranu i innych sanktuariów maryjnych. Gdy mąż wkrótce zmarł, Dorota poświęciła się pobożności i działalności charytatywnej. Jej jedyna córka wstąpiła do klasztoru. Przeniosła się do Kwidzyna pod opiekę słynnego teologa Jana. Po kilku miesiącach, za zgodą swojego spowiednika i miejscowego biskupa, kazała się zamurować w celi przy katedrze. Zostawiła sobie tylko małe, zakratowane okienko do przyjmowania komunii św. i pokarmów. Pod jej celę przychodziło mnóstwo ludzi z prośbą o modlitwę i poradę. Otrzymała dar stygmatów – znaki męki Chrystusa. Zmarła po kilkunastu miesiącach. Imieniny 25 czerwca