Gaweł – imię, którego etymologia nie została do końca wyjaśniona. Zazwyczaj przyjmuje się, że wywodzi się ono z języka łacińskiego, od słowa „Gallus” – mieszkaniec Galii, Galijczyk lub „gallus” – kogut (w znaczeniu – zadziorny jak kogut). Inne źródła wskazują na celtyckie pochodzenie tego imienia, od słowa Galleh lub Calleh, również oznaczającego Galijczyka (od ghas-los – „przybysz”, „obcy”). Patronem imienia jest święty Gaweł, mnich (św. Gall). W Polsce występuje od XIV wieku, a stało się szerzej znane pod wpływem wiersza Aleksandra Fredry „Paweł i Gaweł”. Mężczyzna noszący to imię ma sentymentalną, flegmatyczną naturę, a jego charakter jest trudny i nieprzewidywalny. Nikomu się nie zwierza, więc nikt nie wie, co on myśli i czuje. Często można odnieść wrażenie, że jest nieobecny duchem – wynika to z jego skłonności do głębokiej zadumy i zamyślenia. Jest bardzo uprzejmy i delikatny w zachowaniu. Jego reakcje bywają czasem nieco opóźnione. Gaweł jest zdolny do wielkich poświęceń, jednak dość często zdarza się, że brakuje mu pewności siebie, przez co staje się nieco bojaźliwy. Nieśmiałość jest dla niego wielkim utrudnieniem w sprawach sercowych. Ma duże zdolności intelektualne, świetną pamięć i ścisły, analityczny, sprawnie działający umysł. Jest bardzo towarzyski, chętnie zaprasza gości i sam chodzi z wizytą. Darzy dużym uczuciem rodzinę, pod warunkiem, że nie jest ona zbyt despotyczna.

Pochodzenie imienia: łacińskie
Główne cechy:towarzyskość - zmysłowość - intuicja
Główne cechy: mężczyzna śpiący na słońcu
Totem zwierzęcy:zaskroniec
Totem roślinny:leszczyna