Sennik Egipski

Sennik Egipski jest zbiorem najczęsciej spotykanych marzeń sennych Sny to tajemnicze i niezrozumiałe wytwory naszego umysłu. Niepokoją, a równocześnie,urzekają. Jedne przerażają, w drugich przeżywa­my rozkosz. Wszystkie poruszają do głębi i pozo­stawiają po sobie niezatarte wrażenia. Dla łudzi umęczonych przez życie są ich odrębnym świa­tem, azylem, potrafią spełniać najskrytsze ma­rzenia. 

Starożytni Egipcjanie uważali, że w snach pojawiają się bogowie. Zajmowali się także objaśnianiem snów, ale sądzili, że sny mają oparcie w rzeczywistości, której świadomość nie potrafiła postrzegać. Już 2000 lat p.n.e. Egipcjanie spisywali sny na papirusach. Sennik egipski z 1350 r.p.n.e. w zbiorach Muzeum Brytyjskiego od­różnia sny „dobre" i „złe", a także zawiera zaklęcia, mające pomóc w unikaniu konsekwencji nieprzyje­mnych czy nawet złowrogich snów. Typy snów. Archiwa wymieniają trzy główne typy snów: sny, w których bogowie domagają się czynów pobożnych, sny zawierające przestrogi (np. o nadcho­dzącej chorobie) lub objawienia oraz sny będące wyni­kiem rytuału. Inkubacja snów. Podobnie jak inne ludy bliskowschod­nie, Egipcjanie uważali, że sny mogą służyć jako wy­rocznie i przekazywać wiadomości od bogów. Najle­pszym sposobem uzyskania pożądanej odpowiedzi, zwłaszcza w chorobie, było wymuszenie, czyli „inku­bacja" snu (od tac. incubatio — wylęgać). W tym celu Egipcjanin udawał się do sanktuarium lub świątyni, np. słynnej świątyni w Memfis, gdzie przesypiał noc na specjalnym „łożu snów" w nadziei otrzymania boskiej rady, pocieszenia lub uzdrowienia we śnie. Chorzy wędrowcy zażywali specjalne mikstury bądź pościli celem wymuszenia snów